Povodom događaja od 02.04. i borbe za rušenje/čuvanje krstionice na Miholjskoj prevlaci / Ostrvu cvijeća pojavilo se sijaset komentara. Ne postoji događaj u Crnoj Gori koji neće otvoriti neke linije sukoba, dovesti do nekih novih saveza a rušiti neke, prethodno stvorene. Ništa bolje od te činjenice ne govori o prirodu DPS vlasti koja traje 30 godina (a koja predstavlja u dobroj mjeri nastavak nekih „tekovina KPJ). Ta priroda je podjela i ona se vidi u reakcijama na bilo koju dnevnu vijest.
Ne želim da ulazim u priču oko opravdanja samog čina rušenja. O njemu su već mnogi rekli i on se svodi na kratku tezu – selektivna pravda nije nikakva pravda, štaviše između nje i nepravde se može povući znak jednakosti. Zato, dokle god se pravda sprovodi selektivno, te dok je najviše krše oni koji se najdublje kunu u državu i koji od države (tj. svih građana) primaju platu čitavog svog radnog vijeka, teško je ikome drugom nametnuti potrebu da poštuje zakone.
Ono što je meni interesantno iz ovoga je sledeće – komentari, kojih nije bilo malo tipa „branite crkvicu, a niste branili Jugooceaniju“; „bunite se za prava crkve, a niste se borili za životni standard“. Ovakvi komentari se pojave kad god se građani ili neka organizacija pobune po bilo kom pitanju. Bilo ih je pregršt i tokom „Čempres revolucije“ i to veoma često od nominalnih opozicionara, samo je falilo da neko pita ljude, mahom mlađe od 35 godina, gdje su bili kada su rušili Pristan.
Iza ovakvih komentara stoje ljudi, ništa bolji od DPS botova. Oni, istina vide da nešto u društvu ne valja, vide da je on nepravedan po mnogim osnovama ali ili nisu spremni da se bore za promjenu ili nisu spremni da se solidarišu:
Ovi prvi, neće sebe dovesti ni u kakvu neprijatnost (a neprijatnost im je i da izađu na protest) kako bi promjenili loše društvo u kojem žive, već će uvijek tražiti novi izgovor da se za promjenu ne bore.
Ovi drugi, nisu spremni da uvaže da različiti ljudi imaju različite težnje, i da se svako bori za ono što trenutno smatra prioritetnim, a jedan protest ne može obesmisliti drugi. Štaviše, bunt se uvijek širi kao virus, borba za čemprese u Baru je, siguran sam u nekoj mjeri, makar i veoma maloj, ohrabrila Žabljačane da se bore za Crno jezero. Uspjeh Žabljačana (u koji ja iskreno vjerujem) će ohrabriti Plavljane da se jače usprotiv mHe. I tako dalje. Od protesta nam može biti samo bolje a svako neka se bori za ono za šta misli da treba – vi što mislite da treba nešto drugo, svake subote je tu Podgorica. Tu je Žabljak. Tu su druge lokacije koje samo čekaju na pobunu.
Kritikovati pojedince što se bune protiv nečega je upravo ono što DPS od vas želi.